MVV is
een van de oudste voetbalclubs - om precies te zijn de op acht na
oudste uit het gehele betaalde voetbal in ons land. We mogen dan ook
gerust stellen dat Us MVVke inmiddels op een markant verleden kan
terug zien. Aandacht voor de periode 1927 - 1969.
§
1927/28:
Komt MVV in het seizoen '26/'27 slechts een punt te kort voor het
kampioenschap en moet het genoegen met een tweede plaats achter NAC,
zo teleurstellend verloopt dit seizoen voor MVV. De Maastrichtenaren
lijden evenveel nederlagen als dat ze aan overwinningen behalen. In
dit voor MVV halfslachtige seizoen eindigt de club- met 18 punten
uit evenzoveel wedstrijden op de vijfde plaats. MVV speelt- in dat
jaar ook een aantal vriendschappelijke wedstrijden. Zo wint MVV in
Amsterdam met 2-3 van Ajax. Overigens wordt in dat seizoen op het
MVV terrein op de Boschpoort ook de wedstrijd Zuid-Nederland -
Egypte (1-5) gespeeld. In de ZuidNederlandse ploeg spelen de MVV-ers
Van Haaren, Felix, Soons en Ronda mee.
§
1928/29:
Brengt geen daverende successen voor MVV. Alleen de
monsteroverwinning thuis tegen BVV (11-1) valt in het oog. Met 19
punten uit 18 wedstrijden wordt de derde plaats bereikt. Kampioen is
PSV.
§
1929/30:
De tijden dat MVV om het kampioenschap speelt, lijken aan het eind
van de jaren twintig voorbij. MVV draait een middelmatig seizoen.
Slechts acht wedstrijden worden gewonnen. De overige tien worden
allemaal verloren. Ook het net van de tegenstander wordt niet zo
vaak gevonden getuige het negatieve doelsaldo van 26 voor en 41
tegen (-15). MVV eindigt op de zesde plaats met 16 punten. Kampioen
wordt Willem II met 31 punten.
§
1930/31:
In deze competitiejaargang eindigt MVV zelfs in de gevaarlijke zône.
Aan het einde van de competitie staat MVV op de voorlaatste plaats
met 13 punten uit 18 wedstrijden. Alleen Wilhelmina uit
's-Hertogenbosch weet minder punten (7) te vergaren. Opmerkelijk is
trouwens het doelgemiddelde van de Maastrichtenaren: 36 voor en 36
tegen en dat terwijl slechts vijf wedstrijden worden gewonnen, drie
gelijk gespeeld en tien met een nederlaag worden afgesloten.
§
1931/32:
MVV begint de competitie met een dikke 8-3 nederlaag in Tilburg
tegen Longa. Desondanks weet MVV uiteindelijk de vijfde plaats te
behalen met even veel punten (19) als de nummer 4. De grootste
overwinning behaalt MVV op de Bosch-poort tegen De Valk uit
Valkenswaard (7-1). Tegen de uiteindelijke kampioen PSV verovert MVV
drie punten, onder meer door de Eindhovenaren in eigen huis met 2-3
te verslaan.
§
1932/33:
Is eindelijk weer eens een redelijk succesvol seizoen voor MVV. Er
wordt zelfs weer meegedongen om de eerste plaats. Na een spannende
strijd moet er genoegen genomen worden met een tweede plaats, met 22
punten en doelsaldo van 52 voor en 43 tegen. PSV wordt opnieuw
kampioen.
§
1933/34:
In dit seizoen wordt er niet onaardig gespeeld door het eerste
elftal van MVV. Thuis is MVV de gevaarlijke ploeg, vooral voor de
sterkste teams uit de competitie. Buiten de eigen Boschpoort weet
MVV maar moeilijk een overwinning te behalen. Met 20 punten uit 18
wedstrijden wordt de vierde plaats bereikt. Kampioen is nu eens niet
PSV, maar Willem II.
§
1934/35:
Een slecht seizoen voor MVV. Met 13 punten uit 18 wedstrijden wordt
de zevende plaats behaald, slechts twee punten meer dan
hekkensluiter... Willem II. De club die het jaar daarvoor kampioen
is, degradeert nu! Op het terrein aan de Boschpoort wordt niet
alleen gevoetbald. Het Nederlands rugbyelftal speelt er de interland
tegen Duitsland. Voor de statistici: Nederland wint met 21-0.
§
1935/36:
In deze competitie doet MVV weer eens een gooi naar de eerste
plaats. Na een spannende finale wordt MVV derde met 21 punten uit 18
wedstrijden. Het doelsaldo is 41 voor en 31 tegen. Kampioen wordt
NAC met 25 punten. MVV-er Pol den Hoed maakt dat seizoen z'n debuut
in het Nederlands elftal.
§
1936/37:
Het venijn zit hem in het slot van de competitie. Dat verloopt
minder aangenaam voor MVV. MVV verliest slechts twee
thuiswedstrijden, speelt er twee gelijk en verslaat de uiteindelijke
kampioen, PSV, in eigen huis. Toch komt MVV samen met Eindhoven, dat
ook 15 punten vergaard heeft, op de gedeelde laatste plaats terecht.
Er moet een beslissingswedstrijd op neutraal terrein worden
gespeeld. Deze wedstrijd op het R.F.C.-terrein in Roermond verloopt
dramatisch voor MVV. Na aanvankelijk met 1-0 voorgestaan te hebben,
verliest MVV met 1-2. De daarop volgende degradatiewedstrijden
brengen geen redding. Ter gelegenheid van het 35-jarig bestaan van
MVV wordt aan de Boschpoort tegen de kampioen van het Westen, Ajax,
en de kampioen van het Oosten, Go Ahead, gespeeld. MVV verliest
beide wedstrijden met 0-2. Van het huldigingcomité krijgt MVV een
geluidsinstallatie aangeboden.
Intussen wacht men in spanning af of de bond besluit dat de
Zuidelijke Eerste Klasse uitgebreid kan worden. Gelukkig voor MVV
besluit de KNVB op haar bestuursbondsvergadering van 4 september dat
MVV 'bij keuze' als eersteklasser gehandhaafd mag blijven.
§
937/38:
MVV begint goed aan het seizoen door met 3-1 van Willem II te
winnen. De Maastrichtenaren handhaven zich en tonen daarmee aan dat
ze het eersteklasserschap waardig zijn. De negende plaats wordt
bereikt met 16 punten uit 20 wedstrijden met een doelgemiddelde van
37-56. Vriendschappelijk wordt er gespeeld tegen het Belgisch
Militair elftal. MVV wint met 3-1.
§
1938/39:
De sterrendragers doen weer eens mee om de eerste plaats. Na een
spannende competitie wordt uiteindelijk de tweede plaats bereikt met
drie punten achterstand op de kampioen. MVV vergaart 28 punten uit
20 wedstrijden.
§
1939/40:
Deze competitie wordt gespeeld onder oorlogsgerommel, maar MVV trekt
flink van leer en doet wederom mee in de strijd om het
kampioenschap. Aan het einde van het seizoen krijgt MVV een
terugslag en moet het eindelijk genoegen nemen met de vierde plaats.
Kampioen wordt 'buur' Juliana uit Spekholzerheide.
§
1940/41:
Een matig seizoen. Van de 22 wedstrijden worden er 8 gewonnen en 6
gelijk gespeeld. In totaal behaalt MVV 22 punten met een doelsaldo
van 37 voor en 39 tegen.
§
1941/42:
Dit seizoen begint MVV goed met vier achtereenvolgende
overwinningen. De daarop volgende wedstrijd wordt verloren. Vanaf
dat moment worden bijna alle uitwedstrijden verloren en alle
thuiswedstrijden gewonnen. In het geheel worden zo elf wedstrijden
gewonnen, vier gelijk gespeeld en zeven verloren. Kampioen Eindhoven
behaalt 33 punten, MVV vergaart met 26 punten er 7 minder.
§
1942/43:
Na een redelijk seizoen het jaar ervoor, eindigde MVV deze
competitiejaargang in de onderste regionen van de ranglijst. Met een
10e plaats bleef men echter toch nog ver genoeg van de 12e en
laatste plaats. Uit 21 wedstrijden - een wedstrijd werd er niet
gespeeld omdat er geen belang meer bij was - werden 17 punten
behaald met een doelgemiddelde van 40 voor en 50 tegen. Die jaargang
werd Willem II kampioen met 32 punten.
§
1943/44:
MVV kon zich dit seizoen weer meten met de sterksten in de
competitie en deed weer eens mee in de strijd om de bovenste plaats.
MVV eindigde uiteindelijk op de 4e plaats met evenveel punten als de
nummer 3 en slechts 2 punten minder dan de kampioen Longa. MVV
speelde 27 punten bij elkaar met een positief doelsaldo van + 19
(49-30). Het sterke optreden van MVV in deze competitie had ook z'n
weerslag in de selecties van het Limburgs- en het Zuidelijk elftal,
waar A. Tap, G. Koumans, A. Ravenstein (Limburgs elftal) en J. van
Bun (3x Zuidelijk elftal) deel van uitmaakten.
Nao Bove
§
1944/45:
Door de oorlogsgebeurtenissen werd de competitie al na de eerste
competitieronde opgeschort. Ook een daarvoor in de plaats opgezette
plaatselijke noodcompetitie liep op niets uit. Wel werden er - als
de situatie het toe liet - vriendschappelijk gespeeld. Zo speelde
ook het Limburgs elftal, met zeven MVV'ers in de gelederen, tegen
het Belgisch Limburgs elftal.
§
1945/46:
Er werd weer eens over MVV gesproken! Na een eindspurt voor de
bovenste plaats, schoot Us-MVV-ke net even te kort en moest met een
punt minder dan de kampioen Limburgia genoegen genomen worden met de
tweede plaats (27 punten uit 20 wedstrijden). Om de
bevrijdingstrofee speelde MVV een vriendschappelijke wedstrijd tegen
het Engelse Woolwich. MVV won met 3-2.
§
1946/47:
Dit seizoen werd een hoogtepunt in de geschiedenis van MVV. Na een
weifelend begin met 4 gelijke spelen, voetbalde men dusdanig
constant dat de koploper - Sittardse Boys - steeds op de voet
gevolgd werd. In een machtige eindspurt werd tenslotte - met 2
punten voorsprong - het kampioenschap behaald. MVV werd eerste met
30 punten uit 20 wedstrijden die gehaald werden door13
overwinningen, 4 gelijke spelen en 3 nederlagen en een doelsaldo van
+ 38 (54-16).
In de strijd om het landskampioenschap was MVV minder gelukkig, het
eindigde als vierde achter Ajax, Heerenveen en NEC, maar voor BVV en
Blauw Wit. Om de bevrijdingstrofee speelde MVV tegen Eendracht Aalst
(1-2 en 1-1). In 1947 was Jeu van Bun de derde MVV-er die in het
Nederlands Elftal mocht spelen.
§
1947/48:
Bracht helaas geen herhaling van het kampioenschap. Een tijdlang
werd er wel meegedongen naar de eerste plaats, maar in de
eindklassering moest de voormalig kampioen met een eervolle vierde
plaats genoegen nemen. Met 24 punten uit 20 wedstrijden werden
evenveel punten behaald als de nummer 3, maar kampioen PSV wist 6
punten meer te behalen. Op 28 september 1947 bood Bondsvoorzitter K.
Lotsy ter ere van het 40-jarig bestaan van MVV de bondsvlag aan. In
1942 was dit door de oorlogsomstandigheden achterwege gebleven.
§
1948/49:
MVV's nieuwe trainer Victor Havlicek voerde het stopperspilsysteem
in. Deze omwenteling bracht - zoals eigenlijk ook te verwachten was
- MVV niet direct het succes. Het spel van de Maastrichtenaren werd
er wel veel beter van. Met 19 punten uit 20 wedstrijden werd de
zesde plaats in de competitie bereikt, met een doelgemiddelde van 40
doelpunten voor en 34 tegen.
Kampioen werd BVV. In de algemene vergadering van 24 juli 1948 werd
met grote meerderheid van stemmen besloten de vereniging op Rooms
Katholieke grondslag te plaatsen. Door dit besluit kreeg MVV een
Geestelijk Adviseur toegewezen.
§
1949/50:
In deze competitiejaargang deed MVV volop mee in de strijd om de
eerste plaats. De eindspurt was echter niet succesvol en met 20
punten uit 18 wedstrijden eindigde men op derde plaats. Kampioen
Limburgia wist 5 punten meer te verzamelen. Het was ook deze club
die als eerste Limburgse club de landstitel wist te behalen.
In 1949 maakten Ravenstein en Verdonschot van het Limburgs elftal
deel uit en werd H. Gidding geselecteerd voor het Nederlands jeugd
elftal dat toen tegen dat van België speelde. Bovendien werd
Ravenstein ook voor het Voorlopige Nederlands elftal geselecteerd.
§
1950/51:
De competitie werd door MVV met enkele overwinningen goed ingezet.
Dit bleek wel nodig, want in de daarop volgende 7 wedstrijden werd
geen enkel punt behaald. MVV zakte daardoor bedenkelijk op de
ranglijst. Vlak na de jaarwisseling werd de draad weer goed opgepakt
door 6 achtereenvolgende wedstrijden gelijk te spelen, gevolgd door
enkele overwinningen. MVV maakte zodoende nog een kans op een
eervolle plaats op de ranglijst. Toch verliep de eindspurt minder
goed dan verwacht en moest men genoegen nemen met een zesde plaats.
De MVV-er Ummels speelde dat seizoen ook in het Limburgs elftal.
§
1951/52:
Het jubileumjaar werd door MVV met zeer hoopvolle verwachtingen
ingezet. Na twaalf wedstrijden stond MVV op de tweede plaats met een
verliespunt meer dan de koploper. Een grote nederlaag tegen
Eindhoven (9-0) liet de gestelde verwachtingen in rook opgaan.
MVV eindigde op de vijfde plaats. Het tweede en het vierde elftal
werden kampioen in hun afdeling. Ook bij de jeugd werden drie
elftallen kampioen, zodat het jubileumjaar ter ere van het 50-jarig
bestaan toch wel mooi eindigde en de nodige perspectieven voor de
toekomst bood.
§
1952/53:
Een competitie die voor de rood-witten niet noemenswaardig was. De
MVV-ers moesten zich tevreden stellen met een zesde plaats.
§
1953/54:
Met een onvoldoende voor ijver en prestatie op het
beoordelingsrapport eindigde MVV op de elfde plaats. Er waren
slechts drie clubs die het slechter deden en dus onder MVV eindigde.
Om het peil omhoog te krikken - en vanwege de bezorgdheid om de
toekomst - ondergingen alle elftallen een verjongingskuur.
§
1954/55:
Werd tussen de KNVB en de NBVB de strijdbijl begraven, onder de rook
van de vredespijp werd het semiprof voetbal ingevoerd. De competitie
die negen wedstrijden oud was, werd stopgezet. Vervolgens begon de
nieuwe competitie met veertien eersteklassers per afdeling. De clubs
die na afloop van de competitie bij de bovenste negen van de
ranglijst stonden, zouden promoveren naar de nieuwe hoofdklasse. MVV
werd derde en promoveerde zo naar de nieuwe hoofdklasse.
§
1955/56:
Alleen de uitblinkers die bij de eerste negen clubs op de ranglijst
voorkwamen, konden het walhalla van de eredivisie binnen schrijden.
MVV slaagde en maakte via de achtste plaats haar entree in de
eredivisie. Als reserve voor het Nederlands elftal werd M. van Bun
jr. aangewezen.
§
1956/1957:
Er gebeurde weinig opwindends. MVV klom op naar de vierde plaats.
Het Boschpoort terrein werd weer eens grondig onder de loupe
genomen. Het aantal zit- en staanplaatsen werd uitgebreid tot 18.000
plaatsen. Wederom kreeg een MVV-er de eer om de nationale kleuren te
mogen verdedigen. Deze uitverkiezing gold voor Fons van Wissen. In
het Nederlands B-elftal werd Chris Coenen opgesteld.
§
1957/1958:
Bracht de naam van MVV weer eens op alle tongen. In de bovenste
verdieping van de standenlijst sloeg MVV een uitstekend figuur en
menige tegenstander beet op eigen veld of op de Boschpoort in het
stof. MVV wist de competitie met een vijfde plaats af te sluiten.
§
1958/59:
Ging het MVV niet bijster voor de wind. In de kopgroep telde de
zuidelijke ploeg niet mee. Er zat geen dynamiet meer in het spel. In
deze saaie jaargang van de eredivisie eindigde MVV op een achtste
plaats.
§
1959/60:
Uit de donkere wolken boven de Boschpoort dook de zwarte vogel naar
beneden. Het eerste van MVV hing - geteisterd door ziekten en
blessures van spelers - aan een fragiel draadje. Het was pompen of
verzuipen, want het degradatiespook zat grijnzend achter het MVV
doel. Gelukkig herpakte het elftal zich op het allerlaatste moment.
Met hart en ziel werd tegen de dreigende ondergang gevochten.
Gelukkig week het gevaar en bleef MVV voor de eredivisie behouden.
§
1960/61:
Leverde voor MVV een triest record op. MVV speelde het niet klaar om
maar ook een uitwedstrijd te winnen. Heel wat Maastrichtse
voetbaltotospelers zullen wel vaak verkeerd op de zilvervloot gegokt
hebben. Het nederlagenpakket dirigeerde MVV naar de veertiende
plaats. Gerard Bergholtz maakte in 1961 twee maal deel uit van het
Nederlands elftal. Na 51 jaar speelde MVV zijn laatste wedstrijd op
het oude, vertrouwde, gezellige, intieme stadion De Boschpoort. Het
fonkelnieuwe stadion De Geusselt lag gereed om MVV met wapperende
vlaggen te ontvangen.
§
1961/62 ... 1973:
Op zondag 15 januari werd de eerste wedstrijd in De Geusselt
gespeeld. MVV bestond in 1962 zestig jaar. De competitie werd
afgesloten met een zesde plaats. In 1963 vierde MVV weer feest. De
Maastrichtse club speelde 50 jaar onafgebroken in de hoogste
afdeling van het Nederlandse voetbal. Het comité: "50 jaar MVV
eerste klasse KNVB", bestaande uit rasechte MVV supporters, bood 14
van gouddraad gemaakte sterren aan. Aangezien de MVV-ers de shirts
met de echte gouden ster slechts bij speciale gelegenheden zouden
dragen, werd bij de gewone competitieduels gebruik gemaakt van
imitatie gouden sterren. In 1963 speelde MVV-er en Maastrichtenaar
Giel Haenen 1 interland voor het Nederlands Elftal. In Zweden
scoorde Haenen 1 maal. In 1969 passeerden 100.000 mensen de poorten
van het Geusseltstadion, waaruit bleek dat MVV voor een belangrijk
deel voorzag in de passieve recreatiebehoefte van de Maastrichtse
bevolking. In het seizoen 1972 - 1973 behaalde MVV zelfs de zevende
plaats van de eredivisie. Willy Brokamp werd uitgeroepen tot
voetballer van het jaar van Nederland.
1976/2004:
In 1976 degradeerde de club voor het eerst (!) in de historie naar
een lagere divisie. Het eerste jaar in de Eerste Divisie werd
afgesloten met een derde plaats, het tweede jaar werd de tweede
plaats behaald, en promoveerde de club via de nacompetitie naar de
Eredivisie. Na een aantal jaar op het hoogste niveau te hebben
gespeeld degradeerde de club weer 1982, waarna ze in 1984 kampioen
van de eerste divisie werden en weer promoveerden. In 1986
degradeerde de club voor de derde maal in 10 jaar, en promoveerde
weer in het seizoen 1987/1988. In de jaren die volgden kon MVV
telkens degradatie afwenden met spelers als Erik Meijer en Erik
Gerets. In de seizoenen 1991/1992 en 1992/1993 eindigde MVV twee
maal achter elkaar op de zevende plaats, net niet hoog genoeg voor
een UEFA Cup ticket. In het jaar 1992 werd MVV zelfs door de KNVB
uitgeroepen tot “Team van het Jaar”, wegens het aanvallende en
attractieve voetbal dat coach Sef Vergoossen zijn team liet spelen.
In 1995 degradeerde het team echter weer. In 1997 werd, onder
leiding van voormalig MVV-keeper Frans Körver, het kampioenschap van
de eerste divisie behaald, waarna ruim 15.000 uitzinnige fans op het
Marktplein in Maastricht uit hun dak gingen. Echter, in 2000 volgde
alweer de vierde degradatie in 15 jaar. In 2004 behaalde MVV de
slechtste prestatie uit de clubgeschiedenis, door als 18e en laatste
te eindigen in de Eerste Divisie. MVV staat 12e op de eeuwige
Eredivisie-ranglijst, tussen ADO en huidige Eredivisieclub Willem II.
Nao Bove |