Jan Jacobs

(Gitaar Jan - Straatmuzikant Giacobini)

 

Gitaar Jan, straatmuzikant Giacobini, ging als Jan Jacobs door het leven maar heette eigenlijk Jan Vale.

De besnorde Jan Vale was een markante stadsfiguur en straatmuzikant, Jan Jacobs oftewel Gitaar Jan, Giacobini is overleden 75 jaar na D-Day, op 6 juni 2019.

Ikzelf heb Jan wel gezien maar helaas nooit met hem gesproken, vaak zag ik hem zitten op de trappen voor het Generaalshuis, één van zijn favoriete plaatsen. Jan Vale kind van een Amerikaanse soldaat van de luchtmacht en Beppie. Jan was één van de 17.600 kinderen die de Amerikaanse soldaten 'hier' hebben gemaakt aldus Jan. Zijn vader heeft hij nooit gekend en in 1952 kwam Beppie bij Sterre Der Zee Jean Jacobs tegen, Jean Jacobs heeft Jan altijd als eigen zoon gezien, samen hebben ze in de Sphinx gewerkt.

Bekend als Jan Gitaar en Giacobini zat hij bij Theater aan het Vrijthof of op het terras van In den Ouden Vogelstruys of in de Grote Staat. Jan Vale, kind van een Amerikaanse soldaat en Maastrichtse moeder, altijd wel pratend over de Tweede Wereldoorlog!

 

Laurens Bouvrie schreef in Thuis In Maastricht een mooi stuk over hem:

Stadsfiguur en straatmuzikant Jan Vale overleden

Bekend als Jan Gitaar en Giacobini zat hij bij Theater aan het Vrijthof of op het terras van In den Ouden Vogelstruys of in de Grote Staat. Jan Vale, kind van een Amerikaanse soldaat en Maastrichtse moeder, altijd wel pratend over de Tweede Wereldoorlog 75 jaar na D-Day, op 6 juni 2019!

Een van de meest markante stadsfiguren, Jan Vale, is overleden. De Wittevrouwenveldenaar was vrijwel iedere dag met zijn gitaar als straatmuzikant in het centrum van Maastricht te vinden. Voor heel veel Maastrichtenaren was hij beter bekend als Jan Gitaar of Giacobini. Zijn muzikale repertoire was breed. Hij speelde op zijn gitaar zowel alle Maastrichtse Vastelaovendsleedsjes als heel veel klassiek werk. In dat laatste genre was zijn grote favoriete werk was ongetwijfeld Asturias van Isaac Albeni.

De laatste maanden liet Giacobini aan intimi steeds vaker weten dat het einde van zijn leven naderde. Dat vertelde hij niet om op te vallen noch om zijn angst uit te spreken. Jan Vale, hij nam de naam aan van zijn Amerikaanse vader, kon behoorlijk direct zijn in wat hij kwijt wilde. Dat deed hij niet zelden met een stem als een scheepshoorn. Voor wie hem kende was dat geen probleem; voor anderen kon dat wel eens een of twee fronsende wenkbrauwen opleveren. De 74-jarige Maastrichtenaar was evenwel vooral heel erg authentiek en bezeten van muziek, tekenen en geschiedenis in het algemeen en die van de Tweede Wereldoorlog en Maastricht in het bijzonder. Ook zijn eigen leven kende bewogen periodes. Maar voor velen was hij vooral de zeer – toch vooral prettig aanwezige – straatmuzikant. Net zoals hij de muziek tot in het diepste van ziel voelde, begreep hij ook dat hij weldra het aardse met het eeuwige ging ruilen.

Overigens deelde Jan Vale niet met iedereen al zijn zielenroerselen. Jan was voor iedereen vriendelijk, maar je moest wel tijd investeren om echt bij hem binnen te geraken. Een van die personen is ongetwijfeld een van de topobers van Maastricht, Guido Wolfs. De Eijsdenaar is al sinds jaar en dag een van de bepalende gezichten van café In den Ouden Vogelstruys. Giacobini en Guido Wolfs kregen een bijzondere band met elkaar. Ze deelden zelfs een geheimschrift met elkaar en Wolfs werd ongemerkt de conservator van heel veel tekenwerk van de markante Maastrichtenaar.

Dat Jan Vale nota bene op zes juni (75 jaar naar D-Day) het leven liet mag opmerkelijk genoemd worden. Het moet rond die tijd zijn geweest dat zijn Amerikaanse vader voet zette op het Europese continent. Later was deze betrokken bij de bevrijding van Maastricht, toch in ieder geval hier ingekwartierd. Zittend op een terras met zijn gitaar kwam dat verleden vrijwel altijd aan bod. Net zoals de liefde voor zijn moeder en zijn stiefpa Jean. Het meest in zijn nopjes was Giacobini toch wel voor de Vastelaovend. Behalve concertkleding, zijn tropenpakje, in stemmig zwart met een hoedje was zijn favoriete kleding toch zijn clownspak. Als Maastricht roed, geel en greun kleurde kon het Giacobini niet lang genoeg duren om zijn klassieke clownskleding aan te trekken. Of hij ook nog een favoriete carnavalsliedje had? D’n Drekmaan (Sjeng Kraft 1952) verveelde hem nooit en zong hij het hele jaar door. En zij die hem lief hadden deden maar al te graag met hem mee. Maastricht verlies in Jan Vale misschien wel het laatste authentieke stadsfiguur.

Zijn ‘kledinglijn’ was net zo divers: concertkleding, stemmig grijs met een hoedje, tropenoutfit en zijn absolute nummer één: het clownspak. “Maastricht verliest weer een markant figuur”, treurt stadsgenoot Arthur Claessens.

Jan was te zien in 'Kopstukken' van RTV Maastricht:

Klik op de afbeelding of op deze LINK.

Naor Bove

Bron: Website Thuis in Maastricht,  De Limburger,  Foto's John Kerkhofs

eine terök